Dagbókin mín?

Í þessu bloggi kem ég til með að skrifa furðulega og er með því að vitna í skemmtilegan taslmáta Jóns Þórs hins ágæta bróður hans Munda hins ágæta líka. Þetta er ekki sniðugt og ættu lesendur alls ekki að leika þetta eftir höfundi þessa bloggs.

Það tókst. Söngvarakeppnin kláraðist. Hún var góð. Já bara nokkuð mjög góð. Ég er reyndar ekki alveg sáttyr við úrslitin að einy leiti. En það er nú bara fyrir mig. Og annað sem ég er ekki sáttyr við er allir þeir sem vory að tala að ym það hafi heyrst allt of hátt í hljómsveitinni. Mér fannst ekkert heyrast svo hátt í henni. Allavega ekki þar sem ég stóð. En hvað ym það? Ha.

Hér í Kárahnjúkym er allt við það sama sko. Stíflan rís hægt og rólega..... MJÖÖÖÖG HÆGT og rólega. Eða frekar HÆÆÆÆÆÆGT OG MJÖÖÖÖÖG ÓRÓLEGA. Menn eru nefnilega ekkert voða rólegir yfir þessym seinagangi við þessa framkvæmd. Það er nú ekki eins og það sé verið að reisa eina fjegyrra hæða blokk. Onei.Aldeilis ekki.

Svo er það þetta með hann Össur og hana IngibjörgY. Ég hef ekk hyndsvit á því og tjá mig ekki ym það hér á báti.

En hvernig fannstykkyr söngvarakeppnin?
Svarið spyrningynni á í Orðabelgnum.

Spakmæli:
Þegar veðrar illa til yppeldis og yndanhalds eru tyttygy sekúndir til stefny.